تَه خانه بِن

تَه خانه بِن

به نام خدا. تَه خانه بَن همون سرداب است. زیر زمین. دَخمه. جایی ست در زیر خانه های مسکونی و یا کمی دورتر در گوشه ی حیاط خانه های روستایی. این که ته خانه بن را مورد توجه قرار داد دامنه، از این روست که در آن چیزهایی ست که شنیدنی و خواندنی ست. البته گذشت آن زمان های شیرین که هر خانه ای زمانی یک خانه ی کاملی بود که ته خانه بن می داشت!

حالا چیچی ها هست توی ته خانه بن؟ من مقداری را ردیف می کنم البته به زبان کنایه و متلک:

1- موتور ارّه می خواستی؟ اونجه کته!

2- شقّه می خواستی اونجاست، یعنی همون توتون شقّه که یادش و نامش ضجّه است برای زنان روستا.

3- چَمی می خواستی؟ اونجه! تا بری توش برگردی کوشه! می گیری و تن و جسمت یسره می شه خارش و کوش و یرَگ برَگ.

4- چیچم هِم تَه خانه بن کته. یعنی نوعی گندم و جو که آرد توی مغزش نیست و خوراک دام است و بز و برّه.

5- کک و اسپیچ هم هست چون یک طرفش غازکالی ست و یک طرف دیگرش مخفی گاه و تاریک زندون.

6- چوب قاچاق و انار و پیاز و آغوز و بِه و مرغانه و بزکاته و گوساله و منگوه هم اونجاست.

7- مال برخی ها که اساسا" سیمک بو می داد. می رفتی و برمی گشتی 100% حتما بودار می شدی.

8- ته خانه بن برخی ها چنان گند تعفّن می داد حوالی نمی تونستی بری. از چو و هوکا و بپیسّه کدو و لمه و خنزرپنزر و همه چیز اونجا ولوو بود و تلمبار و حتی سالی یک بار هم تمیز و سرکشی نمی شد که نمی شد.

9- خسته شدم بقیه را شماها بگین؛ ای مدرن ها که دیگه با این معماری خانه های به اصطلاح مدرن و اُپن و واز واز، نه تَه خانه بن است و نه سرداب  و نه مرداب. که تراس دارید و بالکن و هواخور و مطبَخ و  نیز سیگارکش خانه!!

متن افزودۀ مهندس محمد عبدی سنه کوهی:

سلام. ته خانه بن چه چیزا که نکدّیه؟ توتم سَم و شَته دوا از ریدومیل و آمبوس و پریمور تا لیسک دوا 

از بیل و هوکا تا زنبیل و سطل و لمپا

از تور و دره تا پوک و چکوش گرواز

از لمه تیکه تا کوب و حصیر

از سیم خاردار تا سیم توری

از کهنه لوه و سمبار قوری تا کهنه تشت ولگن

از کهنه بشکه تا نفت چلک

و خلاصه کلی خنزر و پنزر

کبلاقا من در ته خانه بن داربکلا بدیمه جان

(ادامه ی این پست الحاق شود آدرس)

(دامنه دارابکلا)