دِدیم ارّه

دِدیم ارّه

به نام خدا. این لغتِ مرکّب لُغُزی دِدیم (=دو دَم) ارّه که در زبان و مُحاوره های روزانه و شبانه ی دارابکلایی ها، خیلی خیلی کاربرد و راهبُرد دارد به آنهایی اشاره دارد که:

یک جا یکجوریه؛ جای دیگه جوردیگه!

یک جا انقلابیه؛ جای دیگه ضدّانقلاب قهّاریه!

یک جا دَم از این می زند؛ جای دیگه دم از اون!

یک جا گنجشک فروشه؛ جای دیگه قناری رُوش!

یک جا می گه من چنینم؛ جای دیگه می گه چنان!

یک جا با نون خُشک می سازه؛ جای دیگه لَج حلیم و بوقلمون می باره!

یک جا شیفتۀ حضرت محمد مصطفاهه؛ جای دیگه پالوده خور دجّال و دجّاله هاهه!

یک جا از پوچی بیزاره؛ جای دیگه هیچ و هویچ هر دو را می کاره!

بگذره دامنه که سخت از دِدیم ارّه های بی عار، بیزاره و از دِدیم ارّه های بی دار، بیداره!

این ارّه ی این نجّارِ زحمتکشِ بیزاز از بیکار، در عکس بالا، البته که دِدیم نیست.

(دامنه دارابکلا)