نمک سو تخته

نمک سو تخته

به نام خدا. این لغت (=نمک ساپ تخته) در محاوره ی دارابکلایی ها دو کاربرد دارد: یکی در وضع عادی اش که یعنی تخته ای که بر روی آن کارهای آشپزخانه مانند سائیدن گردو، خُردکردن سبزی و ریزکردن گوشت و ... توسط زنان خانه دار انجام می گیرد.

اما در معنای لُغزی و متلکی اش این است که وقتی کسی رو تُرش می کند و ابرو گِره می زند و اَخم و تَخم می کند و لج و لجبازی درمی آرَد و در نتیجه پیشانی اش (=به قول دارابکلایی ها سِوال یا سِفال اش) پهنا می گیرد و پهن می گردد، اطرافیان به او می گویند: وِن سِفال را هارش! نمک سو تخته بَهیه.

چیزی شبیه کارتون پینوکیو که در آن، دروغ موجب می شد دماغ دروغگو بلند و بلند و بلند و بشدت دراز شود و دروغش در بیفتد. بگذرم.

(دامنه دارابکلا)