وک وکی

وک وکی

به نام خدا. پیش طرف چایی می آورند، شروع می کنه به این گونه وک وگ کردن؛ با لهجه ی محلی و حالت غُرزدن و آهنگین وک وگ های زیر را بخوانید:

خله تِنده.

جوش بیموهه.

کن جه بخریهی چای ره. فلانی؟

جه بخریهی؟

ونه چای همه رطوبت بیهته هسته.

گرون هم دنه.

خاش پیَر قیمت ره کانده! اووه جوش نیوموبیهه؟

خالخانده اسب کِش بو کانده! (پوزش).

لاهیجان چایی هه؟

اَره، شِمه سموار دله مگه گچ دَوسّه؟

چای خله له دانّه.

شکلات ندارنی من قندجه چای نخارمه؟

آب نبات چی؟

ِاسبه حلوا اگه دووشه که خَله مَشته!

ایف ایف ایف اووه دله، اَی باز کولور (کُلر) دکارده این هادی دهقان!؟

تکیه دله ی چای خله خله شمه چایی جه بهتره. شمه قند هم یزدی نیه؟

شیش دقیقه دیگه چای دَم بکشی ووشه آی صحرا چای واری مزه کارده!

چای دله می (مو) بهیتمه!

جاروبرقی نکشینی سره ره مگه؟

چنده می دره!

این یعنی آدم های وگ وکی. پک پکی.

اِسا (=حالا) تِه همطی ادامه هاده وک وکی ره خوب معرفی هاکون.

عکس بالا ره هارشین تا از دست وک وگی ها رها بشین!

(دامنه دارابکلا)