کهیتک کلّه

کهیتک کلّه

دامنه. 1384. روستای مُرسم. عکاس: عارف

به نام خدا. کهی و کهچلیک یا همان کدو، در بوته ای دراز به عمل می آید و معمولا" در هر بوته چند کدو تولید می شود. بگذرم. دارابکلا به برخی از افراد می گن: کهیتک. یا کیهتک کلّه. یا ون کلّه کهیتک هسّه. هع وه هم کهی تک بیهه اِما ندوسّمی.

به هر حال این واژه یک لُغُز است و متلک قهار مغزی. حتی اگر خیلی با غیظ و غضب و غرَض همراه باشد، لفظ کهیتک توهینی قهار به فرد است.

کدویی که از بوته اش تک بیفتد و آب و هوا و نور و خاکش کم حد باشد: یا ولویلانگ می شود. یا تلِّ زهر. یا پوک و پلاسیده. یا گند و متعفّن به حدی که هیچ گندی به گنداب داخل کدوی معیوب نمی رسد. و یا هم آنقدر بی خاصیت رشد می کند که از خیار هم بزرگتر نمی شود. همه ی اینها موجب شده که دارابکلایی ها به این تیپ افراد زیربگویند کهیتک کلّه:

دودوتا چند تا را بلد نیست بگه.

شبانه روز سه تا استکان می شکند.

پول شمردن را هنوز یاد نگرفته.

در شطرنج یک بار نشد ببره.

در املاء، سی غلط دارد و انشاء، ابدا نمی دانه.

یک دَم پُختی پلا، نمی تواند آماده کنه.

اصلا پس انداز بلد نیست.

راه می ره می خوره. می شینه می خوره. دراز می کشه می خوره. کله اش دود می کند از دلیکی.

یک بار نشده در یک جایی در یک مسابقه ای اول یا دهم بشه.

هیچوقت نشده یک 19 بیاره.

سی بار یک مطلب را به او بگی بازم می گوید: هع!؟

همیشه خودکارش در جیبش جوهر پس می دهد چون سر ته میذاره.

یک سوراخ دیوار خونه را هم نمی تونه گِل بگیره.

شصت بار رفته ساری نکا بازم وقتی می خواد بیاد دارابکلا گیج و منگه و شهر اینو می گیره.

حواس اصلا نداره، هوش را کلا" گذاشته سر طاقچه. فقط کارش شکم نوازیه.

یک کتاب را تا ته نبرده تمامش کنه.

چهار تا حدیث نبوی و علوی در ذهن نسپرده.

و کلا" به مُخ و مغز و فکر و عقل و رشد و رشید شدن هیچ هم نمی رسه (مُخ تعطیله) و فقط اشتهاء هایش را آبیاری و سیراب می کند و موقع خوردن که شد سه بار نون تیلیت می کنه توی آبگوشت و لوبیا پته و خمیرآش و سوپ جو و گویجه خوارش. خاب معلومه کلّه، کلّه نمی شه، همون کهی و کهچلیک و کهیتک می شه!
به قول مرحوم علامه طباطبایی از 25 ادب انسان معنوی شدن، یکی گرسنگی کشیدن و کم خوری ست. با پوزش از طنزنگاشت دامنه در بحث فرهنگ لغات دارابکلا. جسارت به کسی نباشد.

(دامنه دارابکلا)