لوش، کلَک، تمکوچوله

لوش، کلک، تمکوچوله

به نام خدا. این دو عکس، یکی قلیون سر و تمکوچوله _تنباکو جا_ ارسالی جناب مهندس محمد عبدی سنه کوهی به تلگرام دامنه، و دیگری کلَک و لوش است از جناب یک دوست، که مرا به نوشتن دو نکته ی اجتماعی و ترسیم سبک زندگی در راستای فرهنگ لغات دارابکلا وادار کرد:

اساسا" لوش و کلک _در و دروازه_ نشان عمیقی از حریم و حُرمت نوامیس مردم روستاست، یعنی هر کس، خاش کلّه ره همطی سر نینگنه بی یاالله گفتن و بی آن که زنگ خونه ی مردم را به صدادرآوردن و کوبه های در را توک توک ندادن، کارک و زنجیر و قفل را واکند و به حریم خونۀ کسی ورود کند و یکراست هم بی اهه اهه برود دربِن سرِ _سکّوی_ طرف و یا حتی توی مطبخ و بدتر از آن توی اتاق نشیمن.

این لوش و کلک علامت بسیار مهمی از فرهنگِ حفظ نوامیس در روستاهاست که از قدیم تا اکنون پابرجاست و باید بشدّت از این سبک اخلاقی و شرعی زندگی اسلامی و انسانی حراست شود.

دارابکلا. کَلَک. 28 فروردین 1396. عکاس: جناب یک دوست

امّا قیلون سر یا قلیون سر (=قلیان) و تمکوچوله هم یادآور پُک پُک دود و پِک پِکِ گلوست درروستاها که برای دمزنون به آن روی می آورند و برای هم قصه و غصه روایت می کنند و گاهی هم نقل حکایت و خاطره چنان گاندلی و خالی بندی می دن که آسمان هم سوراخ می شود چه برسد به کال دیوار. آخه خاصیت دود و دُخّان حداقل یکی همین گاندلی دادن است!!

و هم علامت خطری ست برای پخ پخو شدن ریه و سینه و گلو. پس از آن دورِ دور شو که ممکن است آلوده به تمکو شوی و دود و پُک پُک دود و پِک پِکِ گلو.

(دامنه دارابکلا)