فرهنگ لغت دارابکلا

هفتِم. هشتِم. نُهِم. دهِم. یازدهِم. سیزدهِم. چهلِم. چهل هشتِم

عکس از سایت چهاردانگه: سُنّت بسم الله گویی و ناهاردهی محرّم کیاسر

به نام خدا. این چند لغت _که به گویش دارابکلایی ها باید به کسر حرفِ ماقبلِ آخر تلفّظ شود_ ویژه ی ایّام عزاداری ماه محرم سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) است؛ که همه ی ما به نحوی با یکی از این روزهای حُزن انگیز و غذاهای نذری دل انگیر، خاطره و پیوندی عمیق داریم.

هر کدام از این چند واژه که طبق سنت و آئین مذهبی، یادآور بهترین روزهای عزا و نذری پلای روستای های اطراف مان است، نشان عشق آدم ها به اباعبدالله الحسین (ع) است که طبق سنت های دیرین این سرزمین، دسته دسته به روستای همدیگر می روند و با اِطعام غذای امام حسین (ع) با دلی خوش بازمی گردند.

تکیه پیش دارابکلا، میدان امام حسین (ع). 14خرداد 1395. عکاس: جناب یک دوست

من هم با همۀ این روزها بشدّت مأنوسم و خاطره های دلخوش، در سینه دارم و دین و آئین و مرام و مسلک مذهبی ام را از همین جست و خیزهای خاطره آنگیر به ارمغان و امانت دارم.

زیبایی اَدای خوش این لُغت های مذهبی در همین است که با گویش و لَهجه ی محلی سرداده می شود. یاد ایّام همآره مستدام. این هم از چهل و نُهمین پست فرهنگ لغت دارابکلا. تا لغتِ بعدی خدا نگه دار.

(دامنه دارابکلا)