تَه خانه بِن
به نام خدا. تَه خانه بَن همون سرداب است. زیر زمین. دَخمه. جایی ست در زیر خانه های مسکونی و یا کمی دورتر در گوشه ی حیاط خانه های روستایی. این که ته خانه بن را مورد توجه قرار داد دامنه، از این روست که در آن چیزهایی ست که شنیدنی و خواندنی ست. البته گذشت آن زمان های شیرین که هر خانه ای زمانی یک خانه ی کاملی بود که ته خانه بن می داشت!
حالا چیچی ها هست توی ته خانه بن؟ من مقداری را ردیف می کنم البته به زبان کنایه و متلک:
1- موتور ارّه می خواستی؟ اونجه کته!
2- شقّه می خواستی اونجاست، یعنی همون توتون شقّه که یادش و نامش ضجّه است برای زنان روستا.
3- چَمی می خواستی؟ اونجه! تا بری توش برگردی کوشه! می گیری و تن و جسمت یسره می شه خارش و کوش و یرَگ برَگ.
4- چیچم هِم تَه خانه بن کته. یعنی نوعی گندم و جو که آرد توی مغزش نیست و خوراک دام است و بز و برّه.
5- کک و اسپیچ هم هست چون یک طرفش غازکالی ست و یک طرف دیگرش مخفی گاه و تاریک زندون.
6- چوب قاچاق و انار و پیاز و آغوز و بِه و مرغانه و بزکاته و گوساله و منگوه هم اونجاست.
7- مال برخی ها که اساسا" سیمک بو می داد. می رفتی و برمی گشتی 100% حتما بودار می شدی.
8- ته خانه بن برخی ها چنان گند تعفّن می داد حوالی نمی تونستی بری. از چو و هوکا و بپیسّه کدو و لمه و خنزرپنزر و همه چیز اونجا ولوو بود و تلمبار و حتی سالی یک بار هم تمیز و سرکشی نمی شد که نمی شد.
9- خسته شدم بقیه را شماها بگین؛ ای مدرن ها که دیگه با این معماری خانه های به اصطلاح مدرن و اُپن و واز واز، نه تَه خانه بن است و نه سرداب و نه مرداب. که تراس دارید و بالکن و هواخور و مطبَخ و نیز سیگارکش خانه!!
متن افزودۀ مهندس محمد عبدی سنه کوهی:
سلام. ته خانه بن چه چیزا که نکدّیه؟ توتم سَم و شَته دوا از ریدومیل و آمبوس و پریمور تا لیسک دوا
از بیل و هوکا تا زنبیل و سطل و لمپا
از تور و دره تا پوک و چکوش گرواز
از لمه تیکه تا کوب و حصیر
از سیم خاردار تا سیم توری
از کهنه لوه و سمبار قوری تا کهنه تشت ولگن
از کهنه بشکه تا نفت چلک
و خلاصه کلی خنزر و پنزر
کبلاقا من در ته خانه بن داربکلا بدیمه جان
(ادامه ی این پست الحاق شود آدرس)