کَتل کینگۀ جهنّم

کَتل کینگۀ جهنّم

کُندۀ درخت 4میلیون سالۀ آذربایجان

به نام خدا. کَتل یعنی کُنده. کینگه یعنی نزدیک به ریشه ی درخت. این لغت در گویش دارابکلایی ها کاربردی لَعنتی و تمَسّخُری و لُغُزی دارد که من چند نمونه را ذکر می کنم. دارابکلایی ها این گونه می گن:

وقتی از کسی بیزار و متنفّر بشن می گن: کتل کینگۀ جهنّم بَووشی الهی.

وقتی دل کسی را به درد بیارن، می گن:  کتل کینگۀ جهنّم بَووشی الهی.

وقتی با کسی کلنجار برن عاصی بشن، می گن : کتل کینگۀ جهنّم بَووشی الهی.

وقتی از کسی بشدّت ناراحت شوند، می گن:  کتل کینگۀ جهنّم بَووشی الهی.

وقتی بقیۀ نفرین های دَم دستی کم بیاد، می گن: کتل کینگۀ جهنّم بَووشی الهی.

و اساساً کتل کینگۀ جهنّم بَووشی یعنی هیزم دوزخ شوی و در آتش غضب خدا گرفتار آیی. مانند حمّالة الحطب سورۀ مَسد، یعنی همانند همسر ابولهَب که هیمۀ آتش جهنم را بر دوش  مى کشد، به دوزخ می افتد. البته این نفرین دارابکلایی ها اغلب فقط با زبان است نه از تَهِ قلب.

عکس بالای پست کُنده ی درخت 4میلیون سالۀ آذربایجان که توسط یک زمین شناس محلی در پارس ‌آباد مُغان، خریداری و به تبریز منتقل شده است. چقدر عالی ست این فکر و دغدغه و دقت

عکس دوم کُندۀ درخت برای جاچاقویی. چقدر این کار با آن که مثلاً هنری ست زشت است و ضدّ طبیعت و مرگ درخت. امید است قطع درخت از ذهن هر ایرانی بکلّی رخت بربندد.

(دامنه دارابکلا)