خُو

خُو

به قلم دامنه. به نام خدا. فرهنگ لغت دارابکلا. خُو. آیا تا به حال فکر کرده اید دارابکلایی ها در بارۀ خُو (=خواب) چه چیزهایی به هم گفته و می گویند؟ پرسش ساده تر این که خُو در زبان دارابکلایی یعنی چیشی؟

یعنی اینا، یعنی این سی و دو تا. اینا در کلام دارابکلایی ها هم لُغُزه. هم گویشه، هم خبره، هم متلکه، هم حملهِه و هم پیله میله:

1- هِع اونجه دخاته هَسّه خَف بیّه کَته.

2- ناع بخُّدا هنو بیدار نیّه، بَخاته هَسّه.

3- هع اونجه کوفتِ سر دراز بکشیه هَسّه کَته.

4- اُوووووو وه دَکّال هفتا خو دِله دَره.

5- هع مول بَیهه اونجه پِروخ بَزه هسّه کَته.

6- نا جانِ مار، من اِتّا کمه فقط لِه بوردِمه.

7- اینجه ره اینجه ره، مِرده رِه موندنه مَردی.

خواب زیبای زرّافه

8- تااااااازه مِه دل نار بورده.

9- یَعهع! وره هارش، هیچ نیهی چُرت زنده.

10- اووووو بورده عالمِ هپروت.

11- ته گَگه کاجه قراری دعیی؟ اینطیری خو کَشه نی؟

12- هع وه هچّی، درسخون نیهه، خوتوکنه.

13- تِ چش کور بیهه، هره، هره هره بور بخاس.

14- دَکّال این دنیا دله دنیهه.

15- چش ره کوروک گِنّه نخاسنه.

16- هع اونجه بصتا (=بیصدا) کته گوش کَشِنه اَم حرفا ره.

17- وِه؟ وه یک چموشی هسّه گه، خادرّه به خو بَزوهه.

18- تا سِوی (=صبح) پَل پَلی بَیمه نخاتمه دِدا، خواخِر.

19- حَن تا وُول وُول خوانّی، خو نشیهی؟

20- خُو وِه ره کلافه هاکارده.

21- هع وِه خوی دَس اسیره.

22- اَره، جان کَندی خُوچِک بَزومه.

23- هع اونجه لَب بیهی کَته مگه خو شونه وه.

24-خی واری موله اونجه کَته. اتاق ره گند بیارده.

25- خو دَنیه مِره، نیشِرمی اِمشو.

26- بتمرگ دیگه بخاس. تا کِ خانِ بیدار بووشین!

27- اِسا مگه اینا خواسنّه تخت پَشت بَشورا.

28- تِلا (=خروس) دِم حَنتا کالی نشیهی بخاتنه.

29- هفتا خو دله دره، هوش نیهه، اوووِه.

30- وِه خود دس هلاکه، تا لنگه ظهر بخاتوهه.

31- هُووو خو وره کلافه هاکارده دَکته.

32- هع این وچا ره خو دَکون، اَم سَر صریع بَیّه.

در لغت بعدی «شو سِیو گو سِیو» و شاید هم «لاخ» را شرح می دهم. تا آن پست وای به خواب غفلت، ای خواب غفلت.

(قلم قم دامنه دوّم)